இணைந்து கொள்ளுமாறு பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை தமிழ் அமைப்புக்களுக்கு அழைப்பு

பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை ஆகிய நாம் தமிழரின் தை திருநாளினை முன்னிட்டு கடந்த பல வருடங்களாக தை மாதத்தினை தமிழர்களின் மரபுரிமை மாதமாக பிரித்தானியாவில் அங்கீகரிக்கப்படுவதற்காக, பிரித்தானியாவின் அரசியல் தலைவர்கள், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து தை பொங்கல் திருநாளினை பிரித்தானிய பாராளுமன்றத்தின் உள்ளே, எம் கலை, கலாச்சார அம்சங்களை முன்னிறுத்தி தொடர்ச்சியாக நடாத்தி  வருகின்றோம்.

நீண்ட பாரம்பரியங்களையும் நிலத்தையும் உரித்தாகக் கொண்ட எம் மக்களுக்கான நிரந்தர அரசியல் தீர்வுக்கான செயற்பாடுகளை பிரித்தானிய தமிழர் பேரவையினராகிய நாம், சர்வதேச நாடுகளுடன் இணைந்து மேற்கொண்டு வரும் சம காலத்தில், எமக்கான தனித்துவமான கலாச்சாரம், பராம்பரிய விழுமியங்களை சர்வதேச சமூகத்திடம் எடுத்துச் சென்று நாம் ஒரு தனித்துவமான தேசிய இனம், எமக்கான சட்டபூர்வமான உரிமைகள் அங்கீகரிக்கப்படல் வேண்டும் என்னும் கருப்பொருளுடன் இந் நிகழ்வினை தொடர்ச்சியாக  முன்னெடுத்து வருகின்றோம். கடந்த பல வருடங்களாக பல தரப்பட்ட தளத்தில் இருந்து குறிப்பாக பிரித்தானியாவின் ஆளும் கட்சி, எதிர் கட்சி மற்றும் ஏனைய கட்சி உறுப்பினர்களிடமிருந்து எமக்கான ஆதரவு கிடைக்கப் பெற்று வருகிறது. 

இன் நிலையில் பிரித்தானிய அரசின் அதிகாரபூர்வமான  அங்கீகாரத்துக்கான அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையாக,   சென்ற வருடத்தில் தொடங்கிய முயற்சியினால் பல்வேறு தமிழ் அமைப்புகளுடன் கூட்டாக இணைந்து முறைப்படியான விண்ணப்பம் ஒன்றினை  பிரித்தானிய பிரதமர் அவர்களிடம் முதல்கட்ட நடவடிக்கையாக தற்போது சமர்ப்பித்துள்ளோம்.

இவ் அங்கீகாரத்தின் மூலம் தமிழர்கள் சிறுபான்மை இனம் அல்ல, எமக்கான நீண்ட நெடிய வரலாறு, தனித்துவமான  கலாச்சாரம், பண்பாடுகள் உள்ளன என்பதனை உலகறிய செய்ய முடியும் என்பதுடன் இனவழிப்பிற்கு உட்படுத்தப்படும் எம் மக்களின் தனித்துவத்தைப் பேணும் முறையான அரசியல் தீர்வுக்கு இவ்வாறான அங்கீகாரம் உறுதுணையாக இருக்கும் என்பது எம் நம்பிக்கை.

இச் செயற்பாட்டுக்கு ஒப்பம் தந்து தம்மையும் இவ் விண்ணப்பத்தில் இணைந்து கொள்ள விரும்பும் தமிழர் நலன் பேணும் பிரித்தானியா அமைப்புக்கள், தமிழ் பாடசாலை நிர்வாகங்கள், பழைய மாணவர் சங்கங்கள், ஊர்ச் சங்கங்கள், தொண்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் ஆலய நிர்வாகங்கள் எம்மை தொடர்பு கொண்டு எமக்கான இவ் அங்கீகார முன்னெடுப்புக்கு ஆதரவு நல்குமாறு அன்புடன் வேண்டுகிறோம்.

தொடர்புகளுக்கு:

Phone: 0208 808 0465. Email: info@britishtamilsforum.org

தமிழ் மரபுரிமை மாதமாக அங்கீகரிக்குமாறு பிரதமருக்கு கோரிக்கை

நன்றி 

பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை

தமிழ் மக்களின் அபிலாசைகளை நிறைவேற்றும் வகையில் நிரந்தர அரசியல் தீர்வொன்றை நோக்கமாகக் கொண்டு செயற்படும் பல அமைப்புகள் மத்தியில், குளோபல் தமிழ் ஃபோரம் (GTF) எனப்படும் உலகத் தமிழர் பேரவை  (உ.த.பே) வெவ்வேறு புத்த அமைப்புக்களைச் சேர்ந்த மூத்த புத்த பிக்குகள் கொண்ட இலங்கைக்கான “சிறந்த இலங்கை சங்க மன்றத்தை” சந்தித்ததானது, பெரும் அதிர்ச்சி அலைகளை உருவாக்கியுள்ளது.

பிரித்தானியர்களிடமிருந்து இலங்கை சுதந்திரமடைந்த பின்னரான கடந்த 75 வருடங்களாக தமிழர்கள் படிப்படியாக தங்களுக்கு உரித்தான அனைத்தையும் இழந்து வருகின்றனர். சுதந்திரத்திற்குப் பின்னரான அரசியல் வரலாற்றில் பௌத்த மதகுருமார்களின் ஆதிக்கமே மேலோங்கியிருந்தது. இதன் காரணமாகவே, தமிழ் மக்களின் அடிப்படைப் பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வு காணும் பொருட்டு தமிழ் மற்றும் சிங்கள அரசியல் தலைவர்களுக்கு இடையில் கைச்சாத்திடப்பட்ட உடன்படிக்கைகள் நடைமுறைப்படுத்தாமல் இரத்து செய்யப்பட்டன.

இலங்கைத் தீவில் வரலாற்று ரீதியாக தமிழ் மக்களுக்கு எதிராக நிகழ்த்தப்பட்ட வன்முறைச் சுழற்சி மற்றும் இனப்படுகொலைக்கான உறுதியான ஆதாரங்கள் உள்ளன. யார் ஆட்சிக்கு வந்தாலும் சிறிலங்கா அரசானது, நாட்டை ஒற்றை இன, ஒரு மொழி, மற்றும் ஒற்றை மத (mono ethnic, mono lingual, mono religious) சிங்கள பௌத்த நாடாக மாற்றுவதே  ஆட்சியாளர்கள் கொள்கையாக கொண்டுள்ளார்கள். இந்த நிலையில் உ.த.பே உடனான சந்திப்பின் பின்னர் பௌத்த மதகுருமார்கள் வெளியிட்ட பிரகடனத்தில் இலங்கையின் பன்முகத்தன்மையை ஏற்றுக் கொண்டிருப்பதாக அறிவித்துள்ளதானது  தமிழ் மக்கள் மத்தியில் சந்தேகத்தையும் திகைப்பையும் உருவாக்கியுள்ளது. இந்தச் சந்திப்பு தமிழ் மக்களையும் சர்வதேசத்தையும் ஏமாற்றும் அரசியல் யுக்தி கொண்டதா என தமிழ் சமூகம் சந்தேகம் கொள்கின்றது.

எந்தவித கலந்தாலோசனையும் இல்லாமல் ரகசியமாக வைக்கப்பட்ட ‘இமயமலைப்  பிரகடனம்‘ தமிழ் மக்களது எரியும் பிரச்சினைக்கு எண்ணை ஊற்றுவதாக உள்ளது. ‘இமயமலைப் பிரகடனம்‘ பாதிக்கப்பட்டவர்களுடன் கலந்தாலோசித்து பொதுவெளிக்குக் கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும். இந்தச் சந்திப்புக்கு முன்னர் இந்த விடயம் தமிழர் தரப்பில் எவருடனும் ஆலோசிக்கப்படாமல் திரைமறைவில் அரங்கேற்றப்பட்டுள்ளது.

மறுபுறம் GTF இதே போன்ற செயற்பாட்டை 2015 இல் ரணில் விக்ரமசிங்கா பிரதமராக இருந்தபோது அப்போதைய ஜனாதிபதி மைத்திரிபாலவுடன் ஆரம்பித்து, அது ஒட்டுமொத்த தோல்வியில் முடிந்தது. அதன் முழுமையான செயல்முறையும் இலங்கை அரசால் வசதியாக வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு மாயை என்பதை உணர்ந்து கொள்ள உலகத் தமிழர் பேரவைக்கு (GTF) 5 ஆண்டுகள் பிடித்தது. UNHRC செயல்முறையை இழுத்தடித்து நீர்த்துப் போகச் செய்யவும், கடந்த கால வன்முறைகள் மீண்டும் நிகழாமல் இருப்பதை உறுதி செய்வதற்காக சிறிலங்காவினை மறுகட்டமைக்க வேண்டும் என அதிகரித்து வரும் அழுத்தங்களை தந்திரமாக கையாளவும் மைத்திரிபால மற்றும் ரணில் விக்கிரமசிங்க தலைமையிலான இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு உலகத் தமிழர் பேரவையின் (GTF) உதவி தேவைப்பட்டது.

சுதந்திரத்திற்குப் பின்னரான காலப்பகுதியில் தொடர்ச்சியாக பதவியிலிருந்த இலங்கை அரசாங்கங்களின் தோல்வியுற்ற கொள்கைகளால் மீண்டும் மீண்டும் வன்முறை தாக்குதல்கள், கொலை, கொள்ளைகள் மற்றும் சொத்துக்கள் அழித்தல், உயர் மட்ட ஊழல், துஷ்பிரயோகம், குற்றத்திற்கான தண்டனையிலிருந்து விலக்களித்தல், பொருளாதார பின்னடைவு, இராணுவமயமாக்கலுக்கான  நிதி விரயம், கடன் பொறி, அதீத அதிகார மையமயமாக்கல், சர்வதேச தனிமைப்படுத்தல் மற்றும் பொருளாதார வங்குரோத்து ஆகியவற்றிற்கான மூல காரணங்களை ஆராய்ந்து நிவர்த்தி செய்யாமல் தமிழ் மக்களின் அடிப்படைப் பிரச்சினைகளை ஆழமாக நோக்காமல் மேலோட்டமாக ஒரு அற்பமான விடயமாக கருதினால் அதற்கான நிலைத்து நிற்க்க கூடிய தீர்வு கிட்டப் போவதில்லை. அரசியலமைப்பு ரீதியாக தமிழ் மக்களின் நியாயபூர்வமான அரசியல் அபிலாஷைகளுக்கு தீர்வு காணாமல், அர்த்தமுள்ள எந்த மாற்றங்களும் அங்கு ஏற்படப் போவதில்லை. பௌத்த சிங்கள பெரும்பான்மையான பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் ஆதரவைப் பெறாமல், மேற்கொள்ளப்படும் இத்தகைய முயற்சி சிங்கள-பௌத்த மேலாதிக்கம் கொண்ட இலங்கை நாடாளுமன்றத்தில் ‘கல்லிலிருந்து இரத்தம் எடுப்பது;” போன்றதாகும். இவர்கள் இனவாதத்தை சிங்கள மக்கள் மீது தூவுவதன் மூலம் நாடாளுமன்றத்திற்குச் செல்வதை உயிர் மூச்சாகக் கொண்டுளனர்.

ரணில் விக்கிரமசிங்க கடந்த காலத்தை ஆராய்ந்து நிகழ் காலத்தை தனக்குச் சாதகமாகக் கையாளுபவர். தமிழர்களின் போராட்டங்களை நீர்த்துப் போகச் செய்யவும், சர்வதேச சமூகத்தை ஏமாற்றுவதற்கும் GTF இன் சந்திப்பு ரணிலுக்கு வாய்ப்பளிக்கும்.

கடந்த காலத்தை தனக்கு சாதகமாக கையாளும் ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் சந்திப்பு, புலம்பெயர்ந்த தமிழ் அமைப்புகளுடன் பேசுவதில் வெற்றி என்ற போர்வையில் தமிழர்களின் குரல்களை மூடி மறைத்து  சர்வதேச சமூகத்தை ஏமாற்றுவதற்கு GTF இன் சந்திப்பு ரணிலுக்கு வாய்ப்பளித்துள்ளது.

சர்வதேச தலையீட்டை அகற்றி உள்நாட்டின் பொறிமுறைக்குள் முடக்கி விடும் நோக்கோடு உருவாக்கப்பட்ட  உத்தேச உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக் குழுவிற்கான (TRC)  சர்வதேச மட்டத்திலான ஆதரவை திரட்டவும் சர்வதேச சமூகத்தை ஏமாற்றுவதற்கும் ரணிலுக்கு இது வாய்ப்பளித்துள்ளது..

புலம்பெயர் தமிழ் அமைப்புகள் பலவும் நிரந்தர அரசியல் தீர்வுக்காக தீவிரமாக செயல்பட்டு வருகின்றன. 2009 ஆம் ஆண்டு உள்நாட்டுப் போர் முடிவடைந்த பின்னர் தமிழ் மக்கள் சமாதானத்துடனும், சமத்துவத்துடனும் வாழ்வதற்கான தீர்வினை அடைவதற்காக இந்த அமைப்புக்கள் தங்கள் நேரத்தையும், பணத்தையும், உழைப்பையும் கடுமையாகச் செலவிடுகின்றன. இந்த புலம்பெயர் தமிழ் அமைப்புக்கள் தமிழ் மக்கள் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட போர்க்குற்றங்கள், மனிதகுலத்திற்கு எதிரான குற்றங்கள் மற்றும் இனப்படுகொலைகளுக்கு பொறுப்புக்கூறலை வலியுறுத்துகின்றன.

UNHRC இன் கடுமையான தீர்மானங்கள் 46/1 மற்றும் 51/1 இற்கு அமைய இலங்கையை பொறுப்புக்கூறலுக்கு உட்படுத்துவதுடன் (Sri Lanka Accountability Project – SLAP), ‘மேக்னிட்ஸ்கி‘ (Magnitsky) சட்டம் மற்றும் உலகளாவிய மனித உரிமைகள் தடைச் சட்டம் (Global Human Rights Sanctions Act) போன்றன மூலம் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என தொடர்ந்து வற்புறுத்துதல், உறுப்பு நாடுகளால் குற்றவாளிகளுக்கு எதிராக சட்டங்களை  பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று பல புலம்பெயர் தமிழ் அமைப்புகள் வலியுறுத்துகின்றன.

இலங்கை சுதந்திரமடைந்து கடந்த 75 வருடங்களாக தமிழ் மக்கள் அனுபவித்து வரும் அவல நிலை பற்றிய சர்வதேச சமூகத்தின் பார்வையில் ஏற்படுத்தப்பட்டு வரும் புரிதலினை GTF இன் நடவடிக்கையின் விளைவுகள் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தப் போகின்றன.

• OHCHR ஆல் மேற்கொள்ளப்பட்டு வரும் இலங்கை மீதான பொறுப்புக்கூறல் திட்டத்தை (SLAP) பாதிப்படையச் செய்கிறார்கள்.
• சர்வதேச குற்றவியல் விசாரணை பொறிமுறைக்கு வழிவகுக்கும் அனைத்து முன்னெடுப்புக்களுக்கும் மாற்றாக உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க பொறிமுறை (TRC) போன்ற ஒரு உள்ளக செயல்முறைக்குள் அடக்குவதே ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் முயற்சியாகும்.
• இந்தியா, அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து மற்றும் ஐரோப்பா போன்ற உலகத் தலைவர்களை நேரடியாகத் தலையிடச் செய்யும் முயற்சிகள் ஊடாக சமாதானத்துடனும் நல்லிணக்கத்துடனும் வாழ்வதற்கு தமிழ் மக்களுக்கு நிலையான அரசியல் தீர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும், அத்தகைய தீர்வில் அவர்களின் நியாயமான அபிலாஷைகளை நிவர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும். கடந்த காலங்களில் உருவான பல ஒப்பந்தங்களை சிங்கள தரப்புகள் ரத்து செய்ததன் அடிப்படையில், அர்த்தமுள்ள அரசியல் தீர்வு ஒன்றைக் கண்டறிவதற்கான எந்தவொரு உள்ளக செயல்முறையிலும் தமிழ் மக்கள் நம்பிக்கை இழந்துள்ளனர்.
• இதன் விளைவாக, GTF இன் முயற்சி பாதிப்பைக் கொடுக்கும் என்பதோடல்லாமல் தமிழ் அமைப்புகள் கடந்த 15 ஆண்டுகளாக சிரத்தையுடன் உருவாக்கிய தீர்வுக்கான உத்திகளையும் முயற்சிகளையும் நாசமாக்கிவிடும்.
• இலங்கை அரசாங்கமும் ஊடகங்களும் GTF இன் பௌத்த மதகுருமார்களுடனான சந்திப்புக்கள் குறித்து செய்துவரும் விளம்பரங்கள் சர்வதேச சமூகத்திற்கு தவறான செய்தியை பரப்பியுள்ளன. தமிழ் மக்கள் தங்களின் நீண்டகால இன்னல்களுக்கு விடிவு காணப் போராடுகிறார்கள். அதற்கு எதிரானதொரு கருவியாகவே இது பயன்படும். சிங்கள பௌத்தர்களின் தயவில் தமிழர்களை கை விட்டுவிட்டு, இலங்கையில் சர்வதேச சமூகத்தின் தலையீடு இல்லாத கொள்கையை முன்னெடுக்க ரணில் விக்ரமசிங்கே அரசுக்கு வாய்ப்பாகி விடும்.

இந்த வேளை, GTF எந்த விதத்தில் புலம்பெயர்ந்த தமிழ் மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது என்பதை கேள்விக்குள்ளாக்குவது பொருத்தமானது. புலம்பெயர் தமிழ் 14 அமைப்புக்களின் கூட்டு அமைப்பாக பிரான்சில் GTF 2009 ஆம் ஆண்டு  உருவாக்கப்பட்டதிலிருந்து, அவற்றில் 13 தமிழ் அமைப்புகள் நாளடைவில் தங்கள் அங்கத்துவத்தை மீளப் பெற்று விட்டன.

எனவே, GTF பெரும்பான்மையான புலம்பெயர் அமைப்புகளின் கூட்டு முடிவுகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது என்பதே தவறானதாகும். பலத்துடன் செயற்படும் வெவ்வேறு தமிழ் அமைப்புக்கள் ஒன்றிணைந்து இலங்கைத் தீவில் வாழும் தமிழ் மக்கள் நீதியுடன் கூடிய சமாதானத்துடன் வாழ்வதற்கு உலக நாடுகளின் தலையீட்டைக் கோருகிறார்கள். GTF இன் இந்த நடவடிக்கை அந்த ஒற்றுமையை பலவீனப்படுத்தி புலம்பெயர் தமிழர்களை பிளவுபடுத்தி சர்வதேச சமூகத்தை ஏமாற்றும் இலங்கை அரசின் திட்டத்திற்கு வகை செய்கிறது.

நாம் யதார்த்தமான வகையில் அனைத்துத் தமிழ் அமைப்புக்களும் சர்வதேச சமூகத்துடன் ஒன்றிணைந்து இலங்கைத் தீவில் தமிழ் மக்கள் சமாதான சகவாழ்வு மற்றும் நிலைபேறான வளர்ச்சியை அடைவதற்கான காலவரையறையுடன் கூடிய  உறுதியான நிரந்தர தீர்வு எட்டப்பட வேண்டியதுதான் தகுந்த வழியாகும்.

On behalf of:

British Tamils Forum (BTF): +447814486087, info@britishtamilsforum.org

Centre de Protections des Droits du Peuple Tamoul-France: 0033652100400, mte.france@gmail.com

Irish Tamils Forum (ITF): 0035389959270, irishtamilsforum@gmail.com

Solidarity Group for Peace and Justice (SGPJ – South Africa): padayacheepregasen@gmail.com

Swiss Tamil Action Group (STAG): +41764450642, swisstamilag@gmail.com

Tamil Movement Against Genocide (Mauritius): +230 5728 5505, tamilmagen0@gmail.com

தமிழர் தாயகமும் உலகத் தமிழர் பேரவையும் Fn1 (3) (1)

The purposes of the hartal are:

• To reject the Anti-terrorism Bill that is to be submitted in the Sri Lankan parliament for ratification, because it is worse than the current Prevention of Terrorism Act.
• To oppose the racist state’s premediated actions of committing structural genocide and denying the Tamil people of their inalienable right to self-determination by carrying out:

o   Land grab.

o   Colonisation of the traditional homeland of the Tamil people with Sinhala people from the south

o   Destruction of evidence on Tamil heritage.

o   Demolition of historical Hindu temples and replacing them with Buddhist viharas, all aimed at distorting and denying the long history of the Tamil people in their traditional homeland in the North-East of the island.

We extend our sincere gratitude and appreciation of all political parties, religious groups, trade unions, university students and other civil society groups who have initiated and are conducting this hartal, and we encourage them to continue with organising similar integrated and coordinated actions in future.

We call upon all Tamil people living in Sri Lanka and the Tamil political parties to unite and participate in this hartal to demonstrate our unified strength to the Sinhala-Buddhist state, Sinhala majority and to the international community.

Thank you.

On behalf of:

• Australian Tamil Congress (ATC): +61300660629, mano_manics@hotmail.com
• British Tamils Forum (BTF): +447814486087, info@britishtamilsforum.org
• Center for the Protection for the rights of Tamil People (CPTR – France): 0033652100400, Selvan.cptr@gmail.com
• Irish Tamils Forum (ITF): 0035389959270, irishtamilsforum@gmail.com
• Solidarity Group for Peace and Justice (SGPJ – South Africa): padayacheepregasen@gmail.com
• Swiss Tamil Action Group (STAG): +41764450642, swisstamilag@gmail.com
• United States Tamil Action Group (USTAG): +12025953123, info@theustag.org

SUPPORT TO HARTAL IN NORTH & EAST OF SRI LANKA ON TUESDAY 25 APRIL 2023 Fn

பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை 2023 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் 17 ஆம் தேதி மாலை ஆறு முப்பது மணி அளவில் பிரித்தானிய பாராளுமன்றத்தில் பிரித்தானியாவில் உள்ள பல்வேறு கட்சிகளைச் சேர்ந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் பங்களிப்புடன் தமிழ் மரபுத் திங்கள் மற்றும் தைப்பொங்கல் தின விழாவினை சிறப்பாக கொண்டாட உள்ளது. இந் நிகழ்வில் கடந்த காலங்களை விட அதிகமான பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கலந்து கொள்ள உள்ளார்கள்.

பிரித்தானியத் தமிழர் பேரவை  ஹரோ உள்ளூராட்சி சபையுடன்  இணைந்து முதன்முதலாக பிரித்தானியாவில் தைப்பொங்கல் தினத்தை 2011ஆம் ஆண்டு கொண்டாடியது. இதன் மூலம் தைப்பொங்கல் தினத்தை முக்கியமான அரச நிறுவனங்கள் ஊடாக முன்னெடுப்பதற்கான கால்கோள் இடப்பட்டது.  அதன் பின்னர் சீரும் சிறப்பும் வாய்ந்த  தமிழ் மக்களின் மரபினை தமிழ் இளையோருக்கும் இந்த நாட்டு மக்களுக்கும் எடுத்துரைக்க வேண்டும் என்ற முடிவுடன் வருடா வருடம் தை பொங்கல் தினத்தை முன்னெடுக்க வேண்டும் என்ற அடிப்படையில் பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை உள் அரங்கத்தில் கலை பண்பாட்டு நிகழ்வுகளை அரங்கேற்றி வந்தது.

இதனைத் தொடர்ந்து கனடாவில்  குறிப்பிடத் தக்க மாநகர சபைகள் தை மாதத்தை தமிழ் மரபுரிமை மாதமாக அங்கீகரித்தன.  அதன் தொடர்ச்சியாக ஒட்டாவா மாநில அரசும்  கனடிய அரசாங்கமும் தை மாதத்தை தமிழ் மரபுரிமை மாதமாக  பிரகடனப்படுத்தின.

இந் நிகழ்வை மேலும் ஒரு படி முன்னகர்த்தி 2018ஆம் ஆண்டு முதன்முறையாக பிரித்தானிய தமிழர் பேரவையால் பாராளுமன்றத்தில் தைப்பொங்கல் தினம் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுடன் கொண்டாடப்பட்டது.  இதன் தொடர்ச்சியாக இன்று வரை ஒவ்வொரு வருடமும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து பாராளுமன்றத்தில்   பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை தைப்பொங்கல் நிகழ்வை நடாத்தி வருகின்றது.  கொரோனா பொது முடக்க காலப் பகுதியிலும் தைப்பொங்கல் தினம் எந்தவித முடக்கமும் இன்றி மெய் நிகர் காணொளிக்கூடாக (Virtual event) பிரித்தானிய தமிழர் பேரவையால் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் பங்களிப்புடன் சிறப்பாக கொண்டாடப்பட்டது.  இதே காலப்பகுதியில் ரெட்பிரிட்ஜ் (Redbridge),  கிங்ஸ்டன் (Royal Borough of Kingston),  சௌதேர்க் (Southwark), (Barnet)  மற்றும் சட்டன் (Sutton) ஆகிய உள்ளூராட்சி மன்றங்கள் தை மாதத்தை  தமிழ்  மரபுரிமை மாதமாக  அங்கீகரித்துள்ளன. 2021  டிசம்பர் மாதம் இரண்டாம் தேதி லண்டன் மாநகர அவை (London Assembly)  தை மாதத்தை  தமிழ்  மரபுரிமை  மாதமாக பிரகடனப்படுத்தியது.

பிரித்தானிய தமிழர் பேரவையின் முயற்சியை பின்பற்றி இன்று   பிரித்தானியாவில் பல தமிழமைப்புகள் பல இடங்களில் தைப்பொங்கல் நிகழ்வை பல்வேறு மட்டங்களில் கொண்டாடி வருவதை  பிரித்தானியா தமிழர் பேரவை தமது முயற்சியின் ஒரு வெற்றியாகவே பார்க்கின்றது.

பல்வேறு இடங்களில் இடம்பெறும் நிகழ்வுகளை வாழ்த்தி வரவேற்கும் அதே வேளையில் வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் பாராளுமன்றின் உள் அரங்கத்தில் 17 ஜனவரி 2023 நிகழவிருக்கும் தமிழர் மரபுத் திங்கள் – தைப்பொங்கல் நிகழ்வு என்பது தனிச் சிறப்பானதாக அமைய உள்ளது. நாம் வாழும் இந்த நாட்டில் தமிழர் மரபுத் திங்களை உத்தியோகபூர்வமானதாக பிரகடனப்படுத்த பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை எடுக்கும் முயற்சிகளுக்கு தமிழ் மக்களின் பேராதரவினை வழங்குமாறு வேண்டிக் கொள்கின்றோம்.

பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை தொடர்ந்து ஏனைய உள்ளூர் ஆட்சி மன்றங்களில் தை மாதத்தை தமிழ் மரபுரிமை  மாதமாக அங்கீகரிப்பதற்கு தேவையான வேலை திட்டங்களை முன்னெடுத்து வருகிறது.  இதற்கு பிரித்தானியாவில் வாழும் தமிழ் மக்கள் தங்களால் இயன்ற பங்களிப்பை வழங்குமாறு   பிரித்தானியத் தமிழர் பேரவை தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறது.

Thai Pongal Tamil Press Release 2023

Nearly 12 years after the armed conflict in Sri Lanka ended, impunity for grave human rights violations and abuses by all sides is more entrenched than ever, with the current Government proactively obstructing investigations and trials, and reversing the limited progress that had been previously made, states the report, mandated by UN Human Rights Council resolution 40/1.

The report urges enhanced monitoring and strong preventive action by the international community, warning that “Sri Lanka’s current trajectory sets the scene for the recurrence of the policies and practices that gave rise to grave human rights violations.”

Among the early warning signals the report highlights are: the accelerating militarization of civilian governmental functions, reversal of important constitutional safeguards, political obstruction of accountability, exclusionary rhetoric, intimidation of civil society, and the use of anti-terrorism laws.

Since 2020, the President has appointed at least 28 serving or former military and intelligence personnel to key administrative posts, the report states. Particularly troubling are appointments of senior military officials who were implicated in United Nations reports in alleged war crimes and crimes against humanity during the final years of the conflict. These include Shavendra Silva as Army Chief in August 2019 and Kamal Gunaratne as Secretary to the Ministry of Defence in November 2019.

The Government has created parallel military task forces and commissions that encroach on civilian functions, and reversed important institutional checks and balances, threatening democratic gains, the independence of the judiciary and other key institutions, the report says.

The report also documents a pattern of intensified surveillance and harassment of civil society organisations, human rights defenders and victims, and a shrinking space for independent media. More than 40 civil society organizations have reported such harassment from a range of security services – including the Criminal Investigation Department, Terrorist Investigation Division and State Intelligence officials.

“The High Commissioner urges the authorities to immediately end all forms of surveillance, including intimidating visits by State agents and harassment against human rights defenders, lawyers, journalists, social actors and victims of human rights violations and their families, and to refrain from imposing further restrictive legal measures on legitimate civil society activity,” the report states.

It warns that despite the Government’s stated commitment to the 2030 Agenda, Tamil and Muslim minorities are being increasingly marginalized and excluded in statements about the national vision and Government policy. Divisive and discriminatory rhetoric from the highest State officials risks generating further polarization and violence. Sri Lanka’s Muslim community is increasingly scapegoated, both in the context of COVID-19 and in the wake of the Easter Sunday attacks of April 2019.

The report notes that Sri Lanka’s armed conflict emerged against the backdrop of progressively deepening discrimination and marginalization of the country’s minorities, particularly the Tamils. Grave human rights violations and abuses committed by all parties have been documented in successive UN reports, including extrajudicial killings, enforced disappearances, arbitrary detention, torture and sexual violence affecting Sri Lankans from all communities.

Numerous commissions of inquiry appointed by successive governments have failed to credibly establish truth and ensure accountability for the violations, the report notes. The Government has now appointed a new commission of inquiry to review the findings of previous commissions, but its membership lacks diversity and independence, and its terms of reference do not inspire confidence it will produce any meaningful result.

A Presidential Commission of Inquiry to investigate alleged “political victimisation” of public officials, security forces and others has undermined police investigations and court proceedings related to several high profile human rights and corruption cases.

One former chief of the Criminal Investigation Division, who led investigations into several emblematic human rights cases, has been arrested while another inspector from the Division left Sri Lanka, fearing reprisals for his lead investigative role in several emblematic cases, and now faces criminal charges.

“While the criminal justice system in Sri Lanka has long been the subject of interference, the current Government has proactively obstructed or sought to stop ongoing investigations and criminal trials to prevent accountability for past crimes,” the report states.

UN High Commissioner for Human Rights Michelle Bachelet stressed that the failure to deal with the past continues to have devastating effects on tens of thousands of family members from all communities who persist in seeking justice, reparations – and the truth about the fate of their loved ones.

“I urge the international community to listen to the determined, courageous, persistent calls of victims and their families for justice, and heed the early warning signs of more violations to come,” Bachelet said, calling for resolute measures by UN Member States.

“Given the demonstrated inability and unwillingness of Government to advance accountability at the national level, it is time for international action to ensure justice for international crimes. States should also pursue investigations and prosecution in their national courts – under accepted principles of extraterritorial or universal jurisdiction – of international crimes committed by all parties in Sri Lanka,” Bachelet said.

“States can consider targeted sanctions, such as asset freezes and travel bans against credibly alleged perpetrators of grave human rights violations and abuses.” Sri Lanka’s contributions to UN peacekeeping operations must be kept under review, the High Commissioner added. Bachelet also urged the Council to support a dedicated capacity to collect and preserve evidence for future accountability processes.

The High Commissioner stressed that Sri Lanka will only achieve sustainable development and peace if it effectively addresses systemic impunity and ensures civic space.

“The failure to do so carries with it the seeds of repeated patterns of human rights violations and potential conflict in the future,” she said.

In preparing the report, the UN Human Rights Office sent detailed questions to the Government and received written responses, followed by a substantive virtual meeting with Government representatives on 7 January 2021. The Government also commented on the report.

The report will be formally presented to the Human Rights Council on 24 February, followed by an interactive dialogue.

ENDS

Link to report: https://www.ohchr.org/Documents/Countries/LK/Sri_LankaReportJan2021.docx

For more information and media requests, please contact:

Rupert Colville + 41 22 917 9767 / rcolville@ohchr.org or

Ravina Shamdasani – + 41 22 917 9169 / rshamdasani@ohchr.org or

Marta Hurtado – + 41 22 917 9466 / mhurtado@ohchr.org

Tag and share

Twitter @UNHumanRights

Facebook unitednationshumanrights

Instagram @unitednationshumanrights

Them Vs Us

In our panel event this year the theme of the event will be “Them Vs Us”. The Sri Lankan State has created, sustained and escalated a systemic genocidal agenda that has spanned decades and is ongoing against non-Sinhala non-Buddhist communities, all in order to create its monotheist, monolinguist, mono ethnic state. The Tamils of Sri Lanka have suffered historically and July 1983, marked as a cornerstone in this cyclical violence, is a keynote in proving the political intent which drove the pogrom.

We have chosen the Them Vs Us theme to reflect this systematic process, and to drive the message to survivors across the world of this and other pogroms to recall their experience as a message to the international community. That message being an indicator, that this is what happens in Sri Lanka, and of the political Buddhism which is driving it.

Testimonies from the Survivors of Black July 83 pogrom

We have started documenting various aspects of the genocide as part of any future judicial process. Documentation of credible evidence is important to prove the intent of genocide. The panel discussion will hold short viewing encompassing messages from 6:00 pm until 6:30 pm, from survivors across the world of the anti-Tamil pogroms held in Sri Lanka. By taking their messages we wish to signify the true intent that rang out during the island wide violence which took place during Black July. The Victim Community is the foremost in the world to deliver this message. We hope to use this opportunity to document, preserve and bring out their experiences to the world.

Therefore, we have started to reach out to survivors of the Black July anti-Tamil pogrom of 1983, and survivors of other atrocities which took place in Sri Lanka in a similar manner.

We will facilitate the recording of witness statements and care will be taken for any confidentiality issues. Further details will follow.

August 30, 2018

I. Background

Over the last two years, the issue of enforced disappearances has become an increasingly central topic in the conversation around human rights and transitional justice in Sri Lanka, largely due to the efforts of families of the disappeared from the North-East who have taken to actively protesting the issue.

On February 19, 2017, Tamil families of the disappeared in Kilinochchi, frustrated with the lack of action on the issue of disappearances, began a continuous roadside protest calling on the Sri Lankan government to meet certain demands including releasing a list of surrendees, a list of past and present secret detention centres and a list of all detainees under the draconian Prevention of Terrorism Act (PTA). The protest began a few weeks after families of the disappeared had staged a hunger strike in Vavuniya, which ended when government officials promised to meet their demands, only to subsequently renege on them.

Following the Kilinochchi protest, Tamil families of the disappeared in Trincomalee, Mullaitivu, Marunthankerny and Vavuniya also began their own continuous roadside protests, all with the same aim of finding truth and justice.

As a result of these protests, the conduct and response of the Sri Lankan Government to the issue of enforced disappearances has come under the spotlight. Conversely, the families themselves and activists working closely with them have also seen increasing surveillance, harassment and intimidation by Sri Lankan security forces or individuals suspected to be linked to them.

This brief seeks to provide an outline of the security situation facing families of the disappeared in the North-East and the civil society activists linked to them, and thereby draw attention to the urgent need to consider credible victim protection measures and a process to dismantle and hold accountable Sri Lankan intelligence structures.

II. Surveillance Of Families Of The Disappeared’ Protests In The North-East

Since the protests began in February 2017, families of the disappeared’ at the five protest sites have been under constant surveillance from Sri Lankan security forces and individuals suspected to be working alongside them. This surveillance has taken several different forms including photography, videography, telephone calls and questioning.

In some instances it is blatantly apparent with uniformed police officers and military officers who take photographs and try to interrogate protestors. On the 100^th day of the protest in Kilinochchi for example, there were at least three uniformed police officers with professional photography equipment taking photos and videos of everyone present at the protest site.

In other cases, men dressed in civilian clothing come up to the protest sites and try to take photographs of the families of the disappeared. While sometimes it is discreet, often the men make no attempt to hide their cameras/smartphones, and families of the disappeared feel they are purposefully trying to intimidate them.

The surveillance doesn’t stop with monitoring the protests from afar either but also extends to questioning women who participate in the protests. Every woman participating in the protest that ACPR has interviewed over the last two years has received at least one phone call from an intelligence officer in relation to their participation at the protests, though usually more, sometimes on a weekly basis. The phone calls have come from varying levels of seniority, and in the case of protest leaders have sometimes come from senior Sinhala-speaking intelligence officers in Colombo questioning about which civil society actors are supporting their efforts and the protests in general.

Families of the disappeared have developed different coping tactics to handle constant surveillance of their protest sites. As a defence mechanism, early on in the protests families took to directly questioning those who attempted to take photos of the sites in civil clothing in order to ward off suspected intelligence gatherers. While sometimes it works, other times it prompts more aggression from the suspected intelligence person.

In certain instances, particularly with intelligence officers who call over the phones, families of the disappeared have often tried to appear cooperative so as to avoid escalation of intimidation tactics. Unfortunately, this means that they divulge a large amount of personal information to intelligence officers which increases their vulnerability.

The surveillance has also extended to civil society actors who work closely with protesting families of the disappeared. A number of civil society actors reported their phones being tapped and intelligence officers questioning those within their networks about their activities with families of the disappeared and the protests. Families of the disappeared themselves also often get questioned about specific individual names of civil society actors and their relationships to the protests.

The overall impact of this on-going surveillance has been multi-fold, but includes further marginalization of protesting families of the disappeared from their communities who fear any association to them could prompt surveillance, and high levels of distrust within the protests of newcomers and outsiders for fear they are working for intelligence. In one case, a protesting mother of the disappeared shared that she felt that local samurdhi officers in her village were discriminating against her because of her involvement with the protests.

III. Reprisals Against Families Of The Disappeared Following The Un Human Rights Council Session

Representatives from protesting Families of the Disappeared from the North-East attended the UN Human Rights Council in Geneva in both the March and June 2018 sessions, and were subjected to continued surveillance and even harassment and intimidation upon their return on both occasions.

Following a return from the trip to Geneva in March, one mother of the disappeared from the North was subjected to phone calls from individuals claiming to be CID asking her about the visit and who she had gone with. Another mother from the North who had also returned following this trip, received a phone call from a senior Sinhala official in Colombo asking her about the trip and specifically naming civil society actors who had been involved in organizing the trip.

In June 2018, a group of families of the disappeared from the North-East protests attended the UN Human Rights Council session and were subjected to intimidation by persons suspected to be linked to the Sri Lankan military during a side event who disturbed the event and began shouting at the women. Upon their return, one of the women, a Tamil activist and wife of a disappeared, was reportedly interrogated by intelligence officers at her home. A few days later while riding her bicycle with her son an iron rod was thrown at her, but thankfully she sustained no injuries.

One of the other women who went on the visit to Geneva also experienced serious harassment and intimidation of her family both before and after her trip to the UN Human Rights Council in June 2018. A few days before her visit to Geneva, one of her immediate family members (a young woman) was stopped on her way home, held for two hours by security forces by the side of the road and questioned about the activist’s visit to Geneva. The family member who was stopped was on her way to pick up the activist from a meeting and since she did not show up, the activist thought something must have happened to her and went to all the hospitals nearby and called all her relatives and started asking around about the family member. It was only 2 hours later that she found out that she was questioned by a few members of the CID. The people who questioned the family member already knew most of the details about the activist’s travel and her activism, and the activist feels the purpose of this interrogation was to scare the activist and her family.

After she came back from Geneva, the neighbors noticed a stranger in a motorbike near the activist’s house trying to look inside over the wall, who neighbours suspected was an intelligence officer.

The activist’s neighbors and her relatives were also asked about her work and her involvement with the issue of disappearances several times and were told to “tell her stop doing all this, it’s for her own good.” A friend of the activist who lives abroad also got a call from a stranger and was warned to the effect of “tell your friend to stop doing all these, doesn’t she want to live long.” The activist said that even though she was not personally questioned by CID in the last few months, intimidating her friends, family, neighbors and relatives is a strategy the CID is using to intimidate her. And to date the she still gets calls from unknown numbers asking about other meetings and events relating to disappearance and about protests that are happening across North-East. Because of her growing safety concerns for her family she has decided to be less involved around the disappearances issue as she doesn’t want anything to happen to the people she loves and doesn’t want her children to suffer without any parents if anything happens to her.

Outside of the North-East, a prominent disappearances activist, Sandhya Eknaligoda, who has also travelled to the UN multiple times, has also been the subject of significant harassment and intimidation, particularly through social media. These threats were in particular full force after the arrest of a Sinhala-Buddhist monk, Gnanasara Thero in May 2018 who was responsible for threatening her outside of her court case in 2016.

The intimidation and harassment of families of the disappeared who attend the UN Human Rights Council sessions amount to direct reprisals by Sri Lankan security forces. The current Sri Lankan Government has marketed its engagement with the UN since it came to power in 2015, to make the argument that they are human rights- friendly. But it has done nothing to prevent the security forces from treating activists who engage with the UN as traitors and in this sense are no different from the previous regimes.

IV. Attacks On Civil Society Activists Working With Families Of The Disappeared

In addition to directly harassing and intimidating families of the disappeared, over the last two years, civil society actors who have been working with families across the North-East have increasingly come under attack from Sri Lankan security forces and/or individuals suspected to be working with them.

As stated above, a number of civil society actors have had their phones tapped, and have had family members, and co-workers questioned about their activities. Some civil society actors upon returning from the UN Human Rights Council sessions have themselves been directly questioned about their activities in relation to the families of the disappeared. Other journalists, have been stopped, harassed and intimidated on their way to cover protests of families of the disappeared.

In Muttur, one disappearances activist has been receiving threats over the phone since April 2017 to stop supporting protests over enforced disappearances. Despite filing a complaint with the police on this matter, there has been no action taken and the police have indicated they do not support the activist’s complaint. The same activist was assaulted by members of the Sri Lankan Civil Security Force in 2014.

In one recent case a civil society activist was brutally attacked in connection to a disappearances case. On July 14, 2018, an assistant to one of the lawyers in a habeas corpus case in progress in the Jaffna High Court was assaulted by an assailant with an iron rod while riding her bicycle with her young son in Vaddukoddai, Jaffna. The assailant came up behind her and her son and hit her on the shoulders before hitting her directly on the head. He did not take any of her jewellery or purse, ruling out the possibility of it being a robbery. She was hospitalized with a major concussion and remained unconscious for almost 2 hours before being transferred to the Jaffna Teaching Hospital. Vaddukoddai police initially refused to accept the complaint claiming that the victim had sustained injuries as a result of fainting while riding on her bicycle. It appeared that the police attached to the Hospital police post were also initially reluctant to register the complaint but later did so on the insistence of one of the Commissioners of the Human Rights Commission who intervened on the request of the victim’s lawyers.

The young female lawyer’s assistant, was assisting on a major disappearance case involving the disappearance of over 24 Tamil youth in 1996, who were disappeared after they had been detained by the Sri Lankan army. It is one of the only disappearance cases filed in Sri Lanka which specifically names a senior army official named as a respondent. The army official in question is in active duty, and was in fact promoted by the government even after the case had been filed.

The attack came only a few days after lawyers for the petitioners had raised objections to the presence of military intelligence personnel in the courtroom. The Deputy Solicitor General appearing for the army official had claimed that the military intelligence was present in court for his own security. Prior to the attack, the lawyers’ office had received other threats and intimidating calls. To date, there has been no progress in the police complaint. Rather, the victim received a call from the Vadukkoddai police asking why she had approached the Human Rights Commission.

V. Conclusion

The security situation facing families of the disappeared and associated civil society actors in the North-East is of grave concern. As Sri Lanka inches closer to General Elections 2020 in which it appears that the ‘Joint Opposition’ will make the return to a strong National Security State one of its campaign priorities, the overall security situation has significantly deteriorated raising questions over whether the incumbent Government is attempting to demonstrate its national security credentials in response to the Joint Opposition’s campaign. The increase in security threat is parallel to the incumbent Government’s publicly articulated desire to give the security apparatus a free hand over matters of national security. This brief has sought to provide a short outline of this situation and highlights that pervasive surveillance has increasingly been accompanied by physical violence against families of the disappeared and linked civil society activists.

The Sri Lankan state’s intelligence apparatus is a sophisticated machine that is capable of many different forms of intimidation and harassment of disappearances activists. It is clear that despite improvements in the functioning of the Human Rights Commission of Sri Lanka, there is still no credible domestic mechanism that can hold Sri Lankan intelligence structures accountable and prevent recurrence of violations.

We are alarmed by the lack of awareness about the risks facing disappearances activists in the North-East and the continued positive engagement by international diplomats with the Sri Lankan government despite these blatant human rights violations. It is imperative that the dismantling of Sri Lankan intelligence structures as part of a larger security sector reform project be made a necessary pre-condition for any type of engagement with Sri Lanka. Without holding accountable these shadowy and deep-seeded structures, a culture of impunity will continue to enable human rights violations to occur, including but not limited to against disappearances’ activists.

No mechanism to address disappearances will be able to succeed without this important step to ensuring victim and witness protection and protect the families of the disappeared who still continue to search for their loved ones, in spite of all the risks.

Full brief available for download in English with footnotes here.

Experts in northern Sri Lanka are trying to identify the remains of dozens of bodies in a mass grave in the country’s former war zone.

So far the skeletal remains of more than 90 people have been unearthed in the north-western town of Mannar.

The mass grave is the second biggest found in the north since the end of the conflict in 2009.

The 26-year war between troops and separatist Tamil rebels left at least 100,000 people dead, and many missing.

A court ordered detailed excavations at the site – a former co-operative wholesale depot near the main bus terminus – after human remains were found by workers digging foundations for a new building earlier this year.

“The entire area can be divided into two parts. In one segment we have a proper cemetery. In the second part, you have a collection of human skeletons which have been deposited in an informal way,” said Professor Raj Somadeva, a forensic archaeologist from the University of Kelaniya near Colombo, who is leading a team of experts at the site.

There is more ground still to excavate and he says more skeletons could be found. The remains unearthed by his team include the skeletons of at least six children.

Who the victims were – and who killed them and when – remains unclear. The town of Mannar is dominated by ethnic minority Tamils.

Local police guard the site so no-one can tamper with it and the forensic archaeologists can painstakingly remove skulls and other bones from the dirt without being disturbed. They use brushes and small chisels so the remains are not damaged.

No clothes or other items have been found in the grave that could help identify the victims.

• Sri Lanka mass grave yields more skeletons
• UN Human Rights Council urges Sri Lanka war crimes court
• Sri Lanka shift on civil war anniversary

While Mannar town remained mostly under army control during the civil war, Tamil Tiger rebels dominated its surrounding areas and many other parts of the district. The military captured the entire district after ferocious battles, which ended almost 10 years ago.

The way the bodies are arranged inside the mass grave has puzzled the experts.

“We are concerned about the line position. [It is] completely chaotic – you have two layers of skeletons roughly,” said Prof Somadeva.

As his team uncovers the human remains, they transfer them to the custody of the court in Mannar, which will decide the future course of action once the excavation is complete.

Prof Somadeva and his colleagues are also yet to determine how the victims died. The age of the bodies will be analysed later.

So far no one has been blamed for the killings.

A number of mass graves have been unearthed in Sri Lanka’s former war zone since the conflict ended.

None found so far has contained more bodies than a site in another part of Mannar – adjacent to Thiruketheeswaram, a prominent Hindu temple – where the remains of 96 people were discovered in 2014.

But four years on there’s still no clarity in this case either, about who was killed and by whom.

• Return to Sri Lanka: Indian soldier revisits a brutal battlefield
• Broken survivors of Sri Lanka’s civil war

Rights groups allege that both the military and the Tamil Tigers inflicted widespread civilian casualties. At least 20,000 people disappeared during the conflict.

But the government has always denied its forces had anything to do with civilian deaths or disappearances.

After years of international pressure, the government set up an independent body, the Office of the Missing Persons (OMP), earlier this year to investigate the disappearances. The OMP has provided partial funding for the excavation in Mannar.

OMP chairman Saliya Pieris insists that a detailed investigation at the latest grave found in Mannar is important.

“The primary task of the OMP is tracing the disappeared and informing the relatives about the circumstances of their disappearances.

“One of the aspects of this tracing would be naturally [to find out] if there are mass graves and there are people who have been disappeared, who have been buried in mass graves.”

But given the failure of the authorities to investigate the remains unearthed from previous mass graves, there is scepticism among Tamils over what the new inquiry might achieve.

“Hundreds of people disappeared in Mannar district during the conflict while moving from uncontrolled areas to controlled areas,” said Victor Sosai, vicar general of the Catholic Diocese of Mannar.

“There have been allegations that several Tamils who were trying to flee the conflict to India on boats were also intercepted and their fate is unknown.”

He visited the site of the latest mass grave along with the Bishop of Mannar, Emmanuel Fernando, during the initial stages of the excavation.

“We understand that they have found skeletons of children and adults, we need to really find out more about who these people are and how they died and who was responsible,” Rev Sosai says.

The Tamil Tigers were accused of ruthlessly eliminating fighters and supporters of rival Tamil militant groups. They were also accused of executing Sri Lankan soldiers captured in battle.